„Novak zawsze ma aurę”: w szatniach ATP, surowa prawda o Djokovicu, Sinnerze i Alcarazie

Zawodnik z Top 60 uchyla rąbka tajemnicy tego, czego nikt nie widzi: prawdziwa atmosfera w szatniach cyklu ATP.

© AFP

Arthur Millot

le 22/12/2025 à 11h06

2 min to read

Alcaraz Carlos Djokovic Novak Kovacevic Aleksandar Sinner Jannik

Szatnie ATP to nie arena: „To jak przyjście do pracy”

Alexander Kovacevic, 27-letni, 60. tenisista na świecie, opowiedział o codzienności zawodnika najwyższej klasy w szatniach cyklu ATP. I można powiedzieć, że to, co opisuje, dalekie jest od stereotypów.

„Szatnie to jak przyjście do pracy. Co tydzień widzisz tych samych facetów” – wyjaśnia.

Według Kovacevica, cykl ATP bardziej przypomina dużą firmę niż wojnę ego. Zawodnicy mijają się, rozmawiają o wszystkim i o niczym, dzielą prysznice i sale zabiegowe.

Djokovic, absolutny wyjątek: „Aurę ma zawsze”

Choć rozwiewa mit o elektryzującej atmosferze w szatni, Kovacevic przyznaje jednak niezaprzeczalną rzeczywistość: aura istnieje, ale jest rzadka.

„Jeśli chodzi o aurę, Novak ma ją zawsze. Sinner i Alcaraz mają trochę. Ale dla większości to po prostu tenisiści.”

Novak Djokovic pozostaje więc, nawet wewnętrznie, ostatecznym punktem odniesienia. Jannik Sinner i Carlos Alcaraz przyciągają spojrzenia, ale jeszcze nie osiągnęli tego statusu.

Alcaraz i rzeczywistość supergwiazd: „Trzeba by zarezerwować stolik na dwanaście osób”

Przepaść między światową elitą a resztą nie jest tylko sportowa, ale i logistyczna. Kovacevic tłumaczy to z humorem:

„Gdybym chciał zaprosić Carlosa Alcaraza na kolację, musiałbym zarezerwować stolik na dwanaście osób.”

Agenci, trenerzy, przygotowawcy fizyczni, fizjoterapeuci, otoczenie – maszyna Alcaraza to przedsiębiorstwo samo w sobie.

Fałszywe zastraszenie i prawdziwy strach: spokój mistrzów

Najbardziej niepokojący aspekt w obliczu zawodnika najwyższej klasy to nie agresja. Jest odwrotnie.

Kovacevic opisuje to dezorientujące uczucie, gdy faworyt podchodzi do ważnego meczu, jakby miał zagrać przyjacielskiego debla.

„Jeśli jest super miły, myślisz: on nawet na mnie nie patrzy. I to jest najbardziej niepokojące.”

Ta zdolność do pozostania rozluźnionym przed walką o wysoką stawkę często jest najbardziej niepokojącym znakiem dla outsidera. Niewidzialna, ale groźna bariera psychologiczna.