Pięć razy Australian Open był rozgrywany w okresie Bożego Narodzenia
W latach siedemdziesiątych i na początku lat osiemdziesiątych Australian Open miał zupełnie inną konfigurację niż ta, którą znamy dzisiaj.
W tym czasie Wielki Szlem cierpiał na ogromny brak popularności, częściowo z powodu odległości, jaką gracze musieli pokonać, aby dostać się do Australii, a częściowo z powodu bardzo szczególnych dat.
Australian Open, rozgrywany wówczas w Kooyong (obecnie turniej wystawowy), pięciokrotnie odbywał się w okresie Bożego Narodzenia i Nowego Roku.
Edycje z 1975, 1977, 1978, 1979 i 1981 roku rozpoczynały się przed Bożym Narodzeniem i kończyły w styczniu następnego roku. Szczególny kontekst, który nie sprzyjał przybyciu ówczesnych gwiazd.
W rezultacie listy nagród były dość zróżnicowane w dwóch głównych losowaniach: John Newcombe i Evonne Goolagong w 1975 roku, Vitas Gerulaitis i Goolagong w 1977 roku, Guillermo Vilas i Chris O'Neil w 1978 roku, Vilas i Barbara Jordan w 1979 roku oraz Johan Kriek i Martina Navratilova w 1981 roku (turniej kobiet odbył się wcześniej w grudniu).
Począwszy od 1987 roku, daty turnieju uległy zmianie (podobnie jak nawierzchnia, z trawiastej na twardą) i zaczęto go rozgrywać na początku roku kalendarzowego.
Jednak dopiero w połowie lat 90. dokonano ostatecznej zmiany w reputacji Wielkiego Szlema, który od dawna cierpiał w porównaniu z French Open, Wimbledonem i US Open.
Australian Open 
Puchar Davisa: między reformami, krytyką a kulturą narodową 
Paradoks dzielący tenis: wykończeni zawodnicy i przeładowany kalendarz, ale mnożące się pokazy 
Szkolenie przyszłych mistrzów: upadek francuskiego modelu publicznego wobec prywatnych akademii 
Czy padel zagraża tenisowi? Zanurzenie w rewolucji, która wstrząsa ustalonym porządkiem