"Szkoda, że Sabalenka nie zostawiła mi przynajmniej jednego seta (śmiech)". - Pegula śmieje się po przegranym finale US Open

Jessica Pegula została pokonana 7-5, 7-5 przez Arynę Sabalenkę w sobotnim finale US Open. Po meczu podzieliła się swoimi przemyśleniami ze swoją rodaczką Mary Joe Fernandez (byłą nr 4 na świecie).

Mary Joe Fernandez:
"Nawet jeśli nie był to wynik, którego się spodziewałaś, miałaś niesamowite dwa tygodnie, pokonałaś numer jeden na świecie i dotarłaś do swojego pierwszego finału turnieju wielkoszlemowego. Czy możesz nam opowiedzieć o tym, przez co przeszedłeś?".

Jessica Pegula:
"Tak, to był dla mnie niesamowity miesiąc. Miałam trudny początek roku, ale udało mi się odbić. Mam na myśli to, że jestem tutaj na moim pierwszym finale Wielkiego Szlema po tak gorącym lecie.

Nie spodziewałem się tego. Jestem więc bardzo wdzięczny za te kilka ostatnich tygodni tenisa i za niesamowite mecze, które mogłem rozegrać".

Mary Joe Fernandez:
"W obu setach byłaś na minusie, ale prawie udało ci się odwrócić sytuację, tak jak w półfinale. Co sprawiło, że dzisiejszy mecz z Aryną (Sabalenką) był tak trudny?"

Jessica Pegula:
"Chciałabym, żeby zostawiła mi przynajmniej seta (śmiech). Kilka tygodni temu miałyśmy trudny mecz w Cincinnati, a ona grała niesamowity tenis. Jest prawdopodobnie najlepszą zawodniczką na świecie na kortach twardych.

Jest bardzo silna, atakuje swoje uderzenia, nie zostawia ci nic i często potrafi wyrwać ci rakietę z rąk.

Więc tak, byłam szczęśliwa, że byłam w stanie podjąć walkę i dać sobie szansę. Ale ostatecznie to nie wystarczyło. Ale cieszę się, że udało mi się pozostać w grze i nadal dawać sobie szanse".

Mary Joe Fernandez:
"Nikt nie dociera do tego momentu sam, a przez te dwa tygodnie miałeś ogromne wsparcie ze strony rodziny, trenerów i drużyny. Jakie masz dla nich przesłanie?"

Jessica Pegula:
"Tak. Dziękuję moim dwóm trenerom Markowi i Markowi, mojemu fizjoterapeucie Johnowi, mojemu bratu, mojej siostrze, mojemu agentowi, mojemu mężowi, wszystkim dzisiaj w boksie. Dziękuję bardzo za wspieranie mnie.

Myślę, że moi rodzice też gdzieś tu są. Mam wielu przyjaciół i rodzinę, którzy przyszli mnie zobaczyć i wszyscy są trochę rozproszeni, naprawdę nie wiem, gdzie są.

Ale bardzo dziękuję za przybycie i wsparcie. To była długa podróż i wspaniale jest móc uprawiać sport tutaj, w Stanach, w ramach mojego narodowego Wielkiego Szlema. Dziękuję."